1. Ba al du Sorosek eragilerik edo agenterik Euskal Herrian?
Noski baietz. Euskal alderdi politikoetan ere bai? Bai, noski. Zein partidutan?
Bada, guztietan.
2. Gogora dezagun Soros – Open Society-ren bitartez –
oligarkia korporatiboaren jendaurreko eragile bat baino ez dela, antzeko
estrategiak dituzten beste fundazio eta agentziekin koordinatuta lan egiten
duena, ulertzeko "Soros eta bere kideak" deitu diezaiokegu.
3. Eragile edo agente horietako asko, egitura horiek
lagundutako edo finantzatutako pertsonak, ez da zaila izaten arakatzea. Nahikoa
da beren jardueren eta posizionamenduen arrastoari jarraitzea. Batez ere
deigarrienak direnei.
4. Asko ez dela, gero eta ohikoagoa bilakatu da abertzaletzat beren buru zuten pertsona,
talde eta hedabideak modu harrigarrian “globalista multikulturalista” bihurtu
izana. Deigarria. Ba al dago globalismo multikulturalista izatea baino zerbait
kontraesanezkoagorik abertzale izatearekin? Noski ezetz. Kontua ez da
abertzaletasuna baretu dela, baizik eta egun batetik bestera teorian
aldarrikatzen denaren kontrakoa bihurtzea.
5. Beren burua ezkerrekotzat duten pertsona, talde eta
hedabideak beren egunerokoan neoliberal bihurtzen dira, atlantismoaren aldeko
apustua egiten dute eta Afrika eta Asiako herrialdeen inbasioa eta suntsipena
defendatzen dute. Ez dago ezer kontraesanezkoagorik ezkerrekoa izatearekin.
Baina hor daude. Oraindik ere beren buruei ezkerreko «marxista» deitzen diete,
lotsarik gabe.
6. Testuinguru horretan, ez da harritzekoa euskal talde
politikoek, ustez ezkerrekoak eta eskuinekoak, euskaldunak edo espainiarrak,
gero eta antz handiagoa izatea elkarren artean (etengabeko antzezpen mediatikoa
kaltetu gabe). Eta hedabide guztiek, mutur batetik besteraino, balio
neoliberal, globalista, kulturanitz, posmofeminista edo posmoekologista
berberak defendatzen dituztela dirudi orain.
7. Ez da kasualitatea euskal espektro ideologiko guztiak bat
egitea elite korporatiboarentzat garrantzitsua den guztian. Eskuina, ezkerra
eta erdialdea desagertuta, desberdintze lauso bat geratzen da euskal eremuko
talde politikoen eta estatu-eremuko talde politikoen artean, nahiz eta oraindik
desadostasunak agertu lurraldetasunaz. Une honetan, behintzat, ez dirudi elite
korporatiboa gehiegi kezkatzen duenik lurraldetasunak, bi aldeekin antzera lan
egiten baitu.
8. Eragile horien arrastoa arakatzeko, nahikoa da kanpaina
mediatiko korporatiboen arrastoari jarraitzea, etengabe babesten dituzten
pertsonak, elkarteak, fundazioak, erakundeak eta bitartekoak detektatzeko,
etengabe manipulatuz hainbat sentimendu edo aldarrikapen sozial: emakumearen
emantzipazioa manipulatuz feminismoaren bertsio erreakzionarioen bidez,
ingurumenaren defentsa edo energia berriztagarrien aldeko apustua manipulatuz,
gutxiengo sexualen aldarrikapenak, migratzaileenak, etab.
9. Elite korporatiboak manipulazio-kanpaina horiek guztiak
ustezko marxistek zein kontserbadoreek babestea beharrezkoa du, baita ustezko
euskaltzaleek, eta espainolistek ere. Bai euskalgintzako erakundeen aldetik,
bai gaztelaniaz lan egiten dutenen aldetik ere. Guztientzako dirua eta
baliabideak daude.
10. Hasteko, oso
gogoan eduki behar dugu mugimendu horiek Euskal Herrian sistematikoki erabiliak
izaten ari direla. Baina zuhurrak ere izan behar dugu. Soros eta bere kideek –
Oligarkia korporatiboa – kanpaina korporatibo horietan pertsona, elkarte eta
talde defendatzaileei laguntzeak ez du esan nahi, noski, talde horietako
jarraitzaile guztiak jakitun direnik. Ezta egitura, talde edo hedabide horietan
lan egiten duten pertsona guztiek ere.
11. Tamalez, oraingoz
ordea ez dugu izenik emango. Jakin-min morboso hori asetzea baino
garrantzitsuagoa da irizpideak eta erreferentzia-ildoak partekatzea, gure
herritarrek eta gure eragile sozial, ekonomiko eta politikoek erronka horien
aurrean ahalik eta modu argi eta zentzuzkoenean koka daitezen.
Adimen Politiko eta Estrategikoari buruzko
testuak
EKAI Center-en beste testu batzuk
ERAKUNDE
LAGUNTZAILEAK:
