Euskal Garapen Ereduaren Etorkizuna
EUSKALTEL.
EUSKAL EKONOMIAREN GAINBEHERAN BESTE URRATS BAT
AUDIOA: https://youtu.be/Cxi9x8FSzD4
TESTUA (PDF): https://yadi.sk/i/ncaNDrZES6zOog
1. Euskaltelen galera erabaki ekonomikoko
zentroen etengabeko galeran beste urrats bat besterik ez da. Kasu honetan,
akzioak saltzeko hainbat erabaki jarraitugatik. Beste kasu batzuetan, atzerriko
inbertsiogileen esku geratu edo desagertu diren enpresa handi baten edo
bestearen kontrolari dagokionez sortutako erronken aurrean erreakziorik ez
izateagatik. Azkenik, enpresa estrategikoetan parte hartzeko programei ekiteko
ageriko beharraren aurreko ekimenik ezagatik.
2. Baina erabakiguneen galera hori euskal
ekonomiaren gainbeheraren alderdi harrigarri bat besterik ez da. I+Gko
inbertsioaren beherakadak, industria-ekoizpenaren eta -inbertsioaren
beherakadak, biztanleko errentaren posizionamenduaren galerak, horrek guztiak egiazko
testuinguruan kokatzen gaitu. Eta horrek ez du zerikusirik "gure"
hedabideek etengabe esaten digutenarekin.
3. Hondamendi pilaketa horren guztiaren atzean,
aurreko hamarkadetan nekez aurreikusiko genukeen sakoneko arazo bat dugu:
axolagabekeria. Gure lurraldearen garapen sozioekonomikoarekiko axolagabetasun
harrigarria. Axolagabekeria horrek gobernuari, oposizioari eta komunikabideei
eragiten die. Gure hiritarrak gero eta babesgabeago dituen axolagabekeria.
4. Gobernu-zirkuluetan gero eta gehiago
erabiltzen da "garapen jasangarria" esamoldea, garapen ekonomikoaren
aurrean pasibotasuna zabaltzeko tresna edo aitzaki dialektiko gisa. Egia esan,
edukiz hustutako kontzeptua bihurtu da hori, eta EKAI Centerrek errepikatu duen
bezala, jada ez da garapena, ezta jasangarria ere. Herrialdearen erronka sozial
eta ekonomiko handiak sistematikoki ezkutatzen dira horrela, "txoriek eta
loreek" ordezkatuta.
5. Oposizioan gertatzen dena ez da oso
desberdina. Une jakin batzuetako oso erreakzio zehatzak salbu, oposizio
politikoak alde batera utzi ditu garapen sozioekonomikoaren helburuak. Badirudi
oposizio horren zati handi batek bere afiliatuen burmuina garbitzea ere
planteatu duela helburu gisa. Afiliatu horiek, itxuraz, zaharkitutako kezka
sozioekonomikoek edo sindikatuen edo kooperatiben ipuin "obreristek"
baldintzatzen dituzte oraindik ere. Talde horietako buruek ulertarazi nahi
diete postmofeminismoa eta postmoekologismoa baino ez direla oraingo
estrategiak. Ez arduratu erronka sozioekonomikoez. "Obrerismoa"
izango litzateke hori.
6. Egia esan, gobernuaren jardunak baino
gehiago, oposizioaren jarrera horrek azaltzen digu nola den posible gu geu
euskal garapen-eredua horren azkar suntsitzen aritzea. Gobernu bakar bat ere ez
litzateke ausartuko neoliberalismo erradikalaren politika horiei jarraitzera,
herrialdearen gainbehera sozioekonomikoaren aurrean pasibotasun osokoa, arlo
honetan oposizio aktiborik balego.
7. Horrek erakusten digu euskal klase
politikoaren endekapen azkarrean oinarrituta ulertzen dela neurri handi batean
euskal gainbehera ekonomikoa. Eta endekapen horretan gobernuak eta oposizioak
bat egiten dutela. Gero eta antz handiagoa duten gobernua eta oposizioa.
8. Gobernuak eta oposizioak beren jarrerak
zorrotz hurbiltzea ez litzateke arazoa izango hurbilketa positiboa balitz.
Baina interes korporatiboekiko mendetasunean sortutako hurbilketa da,
kointzidentzia postmofeministan eta postmoekologistan oinarrituta. Baita
axolagabetasun sozioekonomikoaren bultzada aktibo eta gero eta handiago batean
ere. Benetako paradisu neoliberala da hori, non gero eta erosoago dauden gure
komunikabideak eta ustez ezkerrekoak, eskuinekoak edo erdikoak diren gure
neoliberalak.
EUSKAL GARAPEN EREDUAREN ETORKIZUNAri buruzko
idatziak
EKAI Center-en beste idatzi batzuk