Kurzarbeit. ENPRESEN BALDINTZAK

1.      Lana banatzeko programak edo kurzarbeit programak hedatzeko eta arrakasta izateko funtsezko gai bat da programa horiek aplikatzen zaizkien enpresak behar bezala hautatzea.

2.      Jakina, "langile-soberakina" deitu ohi zaion horren aurrean dauden enpresak dira; izan ere, merkatuak onartzen duen ekoizpen-gaitasunak ez du jasaten plantilla guztiaren okupazio osoa.

3.      Jakina, langileen soberakin "esanguratsu" batez ari gara. Erregulazio batzuek gutxieneko kopuru bat ezartzen dute, adibidez, enpresaren lan-karga osoaren 10ekoa. Praktikan, lana banatzeko mekanismoak modu informalean edo ez hain informalean sortzen dira soberakin zehatzetarako, batez ere mikroenpresetan. Hala ere, enpresa ertain eta handietan, lan-denbora murriztea lan-baldintzen funtsezko aldaketa da, eta, normalean, pertsonen soberakin handi baten ondorioz baino ez da justifikatzen.

4.  Langile-soberakin horrek plantillako funtsezko zati bat kaleratzeko "beharraren" aurrean jarri behar du enpresa. "Beharraren" kontzeptu hori ez da erraz interpretatzen praktikan, eta, normalean, soberakinaren iraupen-itxaropenekin lotuta egoten da. Lantalde-soberakin bat, esanguratsua izan arren, hilabete edo bi hilabete baino ez badu irauten, adibidez, enpresak bere gain hartuko du, kaleratze-neurriak hartu gabe, logikoa denez. Baina itxaropen horiek ez dira beti zehazteko errazak.

5.      Ohikoena da lan-kargaren krisia aldi baterako izatea. Bereziki, gobernuek baldintza hori eskatzen dute lana banatzeko programetan parte hartzeko. Logikoa dirudi horrek, baliabide publikoen eskuragarritasunaren eta inpaktu positiboaren ikuspegitik, bai eta ahaleginaren errentagarritasunaren ikuspegitik ere; izan ere, merkatua berreskuratuko dela, eta langileak lanaldi osoan berriro lan egiten hasiko direla da eskatu ohi den itxaropen hori.

6.      Sarritan, lan-kargaren beherakadaren behin-behinekotasun hori kargaren izaera "ziklikoarekin" erlazionatzen da. Horrek logikoa dirudi kurzarbeit programen eragin makroekonomikoan pentsatzen badugu, ziklo ekonomikoen atzeraldietan agerian geratzen dena. Hala ere, enpresa jakin baten lan-kargaren beherakada "ziklikoa" izatea ala ez izatea ez da hain gauza argia, eta eztabaida amaigabeak eragin ditzake, zorrotz interpretatzen bada nolabait. Funtsezkoa da, noski, merkatua eta lan-karga berreskuratzeko itxaropen argia izatea.

7.      Hala ere, behin-behinekotasun hori ez da hain argia lan-banaketa laguntza publikoen esku-hartzerik gabe aplikatzen denean. Kasu horretan, gizarte-eragileek ebaluatzen dute hartutako neurrien kostu operatiboa edo soldaten jaitsiera. Eta neurri horiek martxan jartzea erabakitzen dute, enpresaren lan-kargaren beherakadaren aurrean, behin-behinekotasun irizpideak kontuan hartuta edo kontuan hartu gabe.

8.      8. Lan-kargaren beherakadaren arrazoi "ekonomikoez" gain, "ezinbesteko" arrazoiak ere aipatzen dira askotan (adibidez, COVID-19 pandemiaren ondoriozko krisiari aurre egiteko Espainian araututako aldi baterako enplegu-erregulazioko espedienteetan erabilitako irizpidea).

9.      Ohikoa da, halaber, lan-banaketako prozesuak arautzen dituzten araudiek eskatzea lan-karga nabarmen jaitsi izana ez ezik, beherakada horrek enpresari finantza-zailtasun larriak sortzea ere.

10.  Errealitatean, zaila da kontzeptu hauek zehaztea: lan-kargaren beherakada, behin-behinekotasuna eta saihestezintasuna. Hori dela eta, prozesu horiek justifikatzeko espedienteen konplexutasun ekonomikoa kontuan hartzeko gaia da.

ENPRESA ETA LANAri buruzko idatziak

EKAI Center-en beste idatzi batzuk