Sozialdemokraziaren Etorkizuna
POSTMODERNISMOTIK FAXISMORA
AUDIOA: https://youtu.be/p6M6DrowP2E
TESTUA (PDF): https://yadi.sk/i/wmOlhT_Jk5mslA
1. Jakina, mundu guztiak ez du postmodernismoa
modu berean interpretatzen. Baina filosofia postmodernoa faxismorako plataforma
zuzentzat jotzen zutenek iragarri zutenaren oso antzeko bidetik garamatza errealitateak.
2. Postmodernismoaren eta faxismoaren arteko
lotura zuzenena, ziur asko, errealitatea interpretatzeko tresna gisa
arrazoimena zalantzan jartzea da. Ohikoa zen korronte postmodernoek "egia
ez dela existitzen" edo "errealitatea ez dela existitzen"
baieztatzea. Horrela, zentzugabea bihurtzen zen egia eta errealitatea
ezagutzeko zailtasunaren aitorpena.
3. Errealitatea eta egia ezagutzeko eta
interpretatzeko zailak izateak ez du esan nahi existitzen ez direnik.
Postmodernismoaren arazoa da Mendebalde osoan mespretxua bultzatu duela, ez
bakarrik egiari, baizik eta egia bilatzeari ere bai.
4. Postmodernismoaren kritikoek ohartarazten
zuten egiaren bilaketari uko egiteko dinamika irrazional horretan gizateria sartzen
denean faxismoa besterik ez dela horren emaitza. Egiaren interpretazioari uko
egiten dioten herritarrak indarrean dauden botereen egiaren interpretazioaren
esku geratzen dira. Gure gizartean, batez ere, hedabideen bitartez. Eta hori da
faxismoa heltzeko biderik zuzenena.
5. Egia esan, hori da hain zuzen Mendebaldean
gertatzen ari dena. Postmodernismoaren mende jarri diren ideologiak desagertu
egin dira pixkanaka. Nazionalismoak, ezkerra, eskuina, zentroa, komunikabideek
helarazten dieten errealitatearen ikuspegiaren mende jarri dira gero eta
gehiago korronte politiko guztiak. Eta hedabide horiek guztiak elite
korporatiboaren mende daude, zuzenean edo zeharka.
6. Ezkerra, eskuina eta zentroa elkar iraintzen
jarraitzen dute hedabideetan. Baina hori bere zeregina baieztatzeko modu bat
besterik ez da. Praktikan zenbat eta antz handiagoa izan, orduan eta gehiago
iraindu behar dira elkarrengandik bereizteko. Baina horiek guztiak, izatez,
neoliberalak dira, ñabardura batzuekin bakarrik. Ñabardura horiei esker, dagozkien
ezkerreko, eskuineko edo zentroko ikur, lelo eta banderak mantentzen dituzte.
7. Postmodernismoaren dinamika totalitarioak
gero eta gehiago joan da xurgatuz du mendebaldeko gizarte osoa. Alderdi politikoek,
unibertsitateek, aspaldi utzi diote beren kabuz pentsatzeari eta aztertzeari,
eta komunikabideen mezuak jarraitu baizik ez dute egiten.
8. Azkenik, duela urte batzuk, hurrengo urratsa
eman du postmodernismo neoliberalak, bere aurkako era guztietako iritziak pixkanaka
zentsuratuz. Komunikabide handien kontrolaren kontzentrazioaren ondoren, gero
eta iritzi ezberdin gehiago zentsuratu dira sare sozialetan. Zentsura horri ez
diote inolako eragozpenik jartzen ustez demokratikoak diren gure ordezkari
politikoek. Izan ere, horiek guztiak korporazio handiek kontrolatutako sistema
ideologiko horren zatitzat hartzen dutelako beren burua.
9. Postmodernismoaren bertsio berriei
zentsura-mekanismoen bizkortzea eta "Berrabiatze Handia" deitu dioten
proiektu sozioekonomiko korporatiboa gehitu behar dizkiogu. Horrela, proiektu
korporatibo faxistaren osagai guztiak ditugu dagoeneko, eta horretan ari gara
murgiltzen. COVID-19ren kudeaketa politikoarekin gure bizitzak nahi duten
moduan eta erresistentzia gutxirekin kudeatu ditzaketela ere erakusten ari
zaizkigu. Hori posible egiteko testuinguru kultural egokia sortu du
postmodernismoak.
10. EKAI
Centerrek behin eta berriz azaldu duenez, "Egia beti da aurrerakoia"
edo baita ere "egia beti da sozialdemokrata". Hain zuzen ere,
korporazio handiak direlako egiaz ezkutatzeko interesatuak. Eta herritarrak edo
soldatapeko langileak kosta ahala kosta egiaren alde borrokatu behar dutenak.