AUDIOA - TESTUA. Europako Garapen Ereduaren Etorkizuna SUNTSIKETA SORTZAILEA ESTRATEGIA KORPORATIBO GISA
Europako Garapen Ereduaren Etorkizuna
SUNTSIKETA SORTZAILEA ESTRATEGIA KORPORATIBO GISA
AUDIOA: https://youtu.be/kaa1dzy3RG8
TESTUA (PDF): https://yadi.sk/i/Ee7MuGCqx-AcTg
1. Ez da erraz ulertzen nola egin dezakeen
mendebaldeko eliteak desazkundearen edo "suntsiketa sortzailearen"
aldeko apustua, neoliberalismoaren ondorengo izateko eredu gisa.
2. Hori ulertzeko, garrantzitsua da ulertzea
nola hartzen diren erabaki estrategiko handiak Mendebaldean. Prozesuak
kontrolatzen dituzten elite finantzario eta korporatiboek ez dute, noski,
interes orokorrean oinarrituta jarduten, baizik eta beren interesen defentsan
oinarrituta.
3. Ekonomia beraren interesak ere ez dira gakoa.
Ezta "enpresarien" interesena ere, zentzu orokorrean. Bai interes
orokorrak bai enpresaburu txiki eta ertainen interesak instrumentalak baino ez
dira.
4. Egoera "normal" batean, prozesu
politikoak kontrolatzen dituzten korporazioek enpresari txiki eta ertainen alde
jokatzen dute, sistemaren mantentzearen parte direlako. Eta herritarren
ongizate sozial eta ekonomikoa ere babesten dute, korporazio horien interes
estrategikoekin kontraesanean ez dagoen heinean.
5. Baina dena alda daiteke garapen-ereduak
ibiltzeari uzten dionean, azken hamarkadetan Mendebaldean pixkanaka gertatu den
moduan. Bereziki, sistemaren garapen ekonomikorako gaitasunari jarraipena eman
diezaioketen alternatibarik ikusten ez bada. Orduan, elite korporatiboek bi
helburuok dituzte nahitaez:
A. Zer egin dezakegu pixkanaka ezegonkortzeko
bidean behera egin dezakeen gizarte baten kontrola ez galtzeko.
B. Zer egin dezakegu gure irabaziak
mantentzeko testuinguru ekonomiko gero eta zailago batean.
6. Horrela, finantza-elite horrek une honetan
konpondu beharreko funtsezko gaiak boterea eta etekinak dira. Ezer ez egitea
arriskutsuegia da. Gero eta ezegonkortasun handiagoa, iraultza bat edo elite
korporatiboaren boterea zalantzan jar dezakeen haustura politikoa ez dira
batere hipotesi onargarriak.
7. Antzeko beste egoera batzuetan, erreakzioa
oso lotuta egon da "sormen-suntsiketako" prozesuekin, krisi, gerra
edo aldaketa geopolitikoen bidez gauzatuak. Kontua da korporazio handien
errentagarritasuna ziurtatzea, merkatuko segmentu handiagoak bereganatuz. 90eko
hamarkadan, herrialde sozialistek antzeko papera izan zuten, beren merkatuak
mendebaldeko interesetara zabaldu baitzituzten. Baina une honetan ez da erraza
merkatu berrietara geografikoki hedatzea. Adibidez, Txinarekiko balizko gerra
bat beharko luke estrategia horrek, bere ekoizpen-ehuna suntsitu eta mendebaldeko
korporazioei hura ordezkatzea ahalbidetuko diena, bai Txinan bai beste
herrialde batzuetan orain Txinako enpresek okupatzen duten merkatu erraldoia
bereganatuz.
8. Baina Errusiaren eta Txinaren arteko
aliantzak ezinezko egin du Txinarekin gerra bat abiatzea. Eta herrialde hau
bere ahalmen militarra azkar garatzen ari da; beraz, urte gutxi barru Estatu
Batuetatik eta Errusiatik oso gertu kokatuko da ziur asko. Horrek esan nahi du
merkatuak mendebaldean bertan zabaldu behar direla (Europan eta Amerikan). Eta orain
enpresa txiki eta ertainen eskuetan dauden merkatuak dira, enpresa hauek ez bai
dute korporazio handiek duten botere politikorako sarbiderik.
9. Horretarako, diseinatutako estrategiak gero
eta argiagoa dirudi: mendebaldeko ekonomiaren suntsiketa
"kontrolatua". Enpresa txiki eta ertainen ehuna zapuztuko du
suntsiketa horrek eta korporazio handiei merkatuaren zati nabarmen handiago bat
bereganatzea eta, horrela, beren jarduera errentagarri bihurtzea ahalbidetuko
die.
10. Datuek estrategia hori berresten dutela
dirudi. Adibide bat:
11. Horrela, gero eta argiago ikusten dugu Munduko
Ekonomia Foroak bultzatutako “Berrabiarazpen Handiaren” bidez proposatzen
zaigun eredu berriak azken urteotan mendebaldeko elite korporatiboak
aurreratutako estrategiak islatzen dituela. Energia berriztagarrien bultzada
neurrigabeak, "Iraultza berdeak", jasangarritasunaren interpretazio
suntsitzaileak, zientzia eta teknologiaren aurrerapenaren aurreko gero eta
axolagabekeria nabariagoa eta abar. Planteatutako
neurriek, oro har, Europako ekonomiaren "suntsiketa kontrolatuaren" bidetik
doaz, elite korporatiboaren etekinak eta boterea bermatzeko asmoz.