1. Txinako erregio-garapeneko eta
toki-garapeneko politikak gureen oso bestelakoak dira. Alde horiek argiak dira
erregio-mailan, bertan Txinako politika nabarmen proaktiboagoak eta
sektorialagoak daude. Baina errotik desberdinak dira toki-eremuan, gure
politikek garapen ekonomikoa bazterreko gaitzat jotzen baitute tokiko
estrategien barruan.
2. Denborarekin, desberdintasun sakon horiek
ondorio larriak izan dituzte administrazio publikoko teknikarien eta koadro
politikoen kualifikazioan.
3. Txinan, garapen ekonomikoarekin zerikusia
duten jarduketez arduratzen diren eskualde- eta toki-administrazioko
teknikariek zeregin eta kokapen nagusia dute, bai erregio-mailan, bai
toki-eremuan. Horren ondorioz, prestakuntza, gaitasuna eta esperientzia duten
giza talde zabalak sortu dira, bai Alderdi Komunistaren tokiko eta eskualdeko egituretan,
bai udalerri eta erregioetako gobernuetan.
4. Gure ikuspuntutik, Euskal Herriko toki- eta erregio-politiketan
giltzarri diren pertsonen trebakuntzaren gabezia handi horiek oztopo
garrantzitsuak dira gure garapen ekonomikorako, eta gero eta gehiago izango
dira, lau hamarkadatan murgilduta gauden egungo garapen eredu neoliberala
gainditu ahala.
5. Ikusten dugunez, defizita oso desberdina da erregio
eta toki mailan. Gure erregioetako/autonomia-erkidegoetako administrazioetan
teknikariak eta arduradun politikoak baditugu garapen ekonomikoaren esparruan,
eta garrantzi handia dute administrazio osoan. Defizita, kasu honetan,
ezagutzen duguna da, politika ekonomiko proaktiboei, sektorialei edo partaidetza
publikokoei uko egin izanaren hamarkadetako gabezia. Horren ondorioz, ez
daukagu benetako estrategia sektorialik, eta ez dakigu benetan noiz eta nola
erabili gehiengoa edo gutxiengoa duten enpresa-partaidetza publikoak modu
sistematikoan edo ez hain sistematikoan.
6. Ziur asko, erregio-eremu horretan egin behar den
lehen prestakuntza-ahalegina estrategia sektorialak zuzenean aplikatzeko
helbururik gabe lantzea da. Egungo estrategiak egun batetik bestera aldatu nahi
izatea, zuhurtziagabea izan liteke egungo esperientzia- eta ezagutza-faltaren
testuinguruan.
7. Lehen estrategia sektorial horiek, agian, gobernuetatik
kanpo egin daitezke. Irudi politikoaren aldetik ere gobernuak arriskuan ez
jartzeko. Agian unibertsitateetan, fundazioetan, sindikatuetan, think-tanketan
edo aholkularitzetan. Estrategia horiek lantzeak eta zabaltzeak, arduradun
politikoen nolabaiteko jarraipena duen heinean, lagundu egin dezake azken
urteotan galdu ditugun politika sektorialak egiteko gaitasuna berreskuratzen.
8. Arazoa askoz sakonagoa da tokiko politiketan.
Hemen ez da politika proaktiboak edo ekimen publikoa alde batera uztearen
arazoa soilik, erregio-mailan bezala. Toki-eremuan, garapen ekonomikoa, udal-
edo eskualde-estrategien funtsezko helburu gisa bertan behera uztea da
funtsezko arazoa.
9. Horren ondorioz, tokiko eremuan politika edo
estrategia aktiboagoak eta efizienteagoak lortzeko aldaketak, Txinako politika
horien dinamismora hurbiltzeko aukera emango ligukeenak, egiturazko aldaketa
politikoak beharko lituzke. Udalerri edo eskualde batzuetan edo besteetan
banaka lantzeko zailak direnak. Teknikarien eta koadroen prestakuntzari eta
gaikuntzari ekin aurretik, garapen ekonomikoaren esparruan tokiko politikek duten
funtzioari buruzko eztabaida estrategiko eta politikoa egin beharko genuke
herrialde mailan. Eta, agian, aurretik, antzeko eztabaida bat egin beharko genuke
alderdi politikoen barruan.