1. Jeremy Corbynek Erresuma Batuko Alderdi
Laboristan izan duen 4 urteko lidergoak, ziur asko, alderdi honen benetako
helmuga bat markatu ditu.
2. Corbynen etorrera lidergo berri baten aldeko
apustu sutsua egin zuten laborismoaren gizarte-oinarrien mobilizazio paregabean
kokatu zen. Lidergo berri hori Hirugarren Bideko laborismoaren ondarearekin -Tony
Blairren agintaldiaren herentziak erabat markatua- hausteko gai izango zelakoan.
3. Corbyn alderdiaren buruzagitzara iritsi
izanak berak erakutsi zuen laborismoak – eta, oro har, sozialdemokraziak – testuinguru
eta estrategia desberdinetara egokitzeko gaitasuna duela, eta hori, berez,
aurrerapauso estrategiko garrantzitsua izan zen.
4. Ez ditugu hemen aztertuko Alderdi Laboristak
urteotan proposatutako politikak. EKAI Centerretik horietako batzuekin bat
etortzen gara eta beste batzuekin ez. Baina, era batera edo bestera,
laborismoak finantza-oligarkiak zehaztutako bideetatik kanpo jarduteko aukera
erakutsi du urte hauetan. Eta hori da, egia esan, arazoaren funtsa.
5. Alderdi laborista edo sozialdemokrata batek
politika moderatuak edo erradikalak, zuzenak edo okerrak proposatu edo aplika
ditzake, baina ezin du inola ere soldatapeko langileen interesen defentsa alde
batera utzi eta finantza-oligarkiaren zerbitzura jarri. Eta, tamalez, hori da –
ez gehiago eta ez gutxiago – Tony Blairren laborismoarekin gertatutakoa. Mendekotasun
nabarmena, bai barne-politikan, bai haren jarrera geopolitikoetan. Alderdi
laborista edo sozialdemokrata bat ezin da gerrako kriminalen eta elite
korporatiboaren intereserako inbasio eta sarraski masiboen bultzatzaile
etengabeen gidaritzapean egon.
6. Jeremy Corbyn erabat aldendu zen mendetasun
horretatik, eta argi eta garbi Erresuma Batuko langileen eta herritarren
interesak defendatzera bideratuta zeuden politikak garatu eta bultzatu zituen,
egokiak izan ala ez. Logikoa denez, elite korporatiboak ez zion autonomia hori
barkatu eta jazarpen mediatiko, finantzario eta judizial etengabea jasan zuen.
7. Corbyn laboristen buruzagitzatik kentzeko
azken arrazoia 2019ko abenduko hauteskundeetako emaitza txarrak izan ziren.
Erresuma Batuko hedabideek – ia aho batez elite korporatiboaren menpekoak –
Corbynen politiken erradikaltasunari egotzi zizkioten emaitza horiek. Baina
hori ez zen benetan gertatutakoa. Hauteskunde horiek oso bereziak, ez ohikoak,
izan ziren, indar ezberdinek Europar Batasunetik irteteko prozesuari buruz –
Brexit – zuten posizionamenduak markatuak. Egiaz, oso jarrera anbiguoa izan
zuen Alderdi Laboristak prozesu horretan. Brexit-aren aldeko eta kontrako
boto-emaileen artean erabat polarizatutako testuinguru batean argi eta garbi
kokatzeko Alderdi Laboristak zituen zailtasunak hauteskundeetan emaitza txarrak
lortzea nahitaezkoa egin zuen.
8. Corbynek dimisioa eman ondoren, Keir
Starmerrek ordezkatu zuen, Alderdi Laboristaren aurreko politiketara
itzultzearen aldeko jarrera garbia zuena.
9. Hala ere, ez dago batere argi Corbynek
hasitako aro berria amaitu denik. Horren erakusgarririk onena komunikabide
britainiarrek Keir Starmerren irudia goraipatzeko eta Corbynen papera eta
politikak iraintzeko oraindik duten obsesioa da. Grina horrek argi eta garbi
erakusten du azken hilabeteetan laborismoak atzera egin izana ez dela izan
elite korporatibo britainiarrari gustatuko litzaiokeen bezain segurua.