1. Mehatxua zena benetako errealitatea bihurtu
da. Iritzien eta pertsonen zentsura-dinamika sistematiko batean murgildu dira
sare sozial handiak, iritzi politiko edo ideologikoengatik ere bai, eta gero
eta gehiago. Kontuak ezabatzen dira, sarrera zehatzak edo erabiltzaileak
desmonetizatzen dira, iruzkinak, sarrerak, bideoak, dokumentuak zentsuratzen
dira. Sare sozialetako zentsura (nabigatzaile eta bilatzaile batzuetan ere bai)
hain egunerokoa eta orokorra bihurtu da, non, berez, Interneten izaera bera aldatu
den.
2. Internet sortzea, berez, tresna bikaina izan
zen aniztasuna bultzatzeko eta komunikabide handiek Mendebaldeko iritzi
publikoaren kontrola nolabait hausten hasteko. Egungo zentsura-sistematikak ez
du ezabatzen, baina bai zalantzan jartzen duela sare sozialek eta Internetek
demokraziaren defentsan aurrera begira izango duten eginkizuna.
3. Sozialdemokraziak lehen lerroan egon behar du
zentsura sistematiko eta gero eta gogorrago hori kritikatzen eta zalantzan
jartzen. Proiektu sozialdemokrataren etorkizuna zuzenean dago lotuta demokrazia
aurreratuarekin. Elite ekonomikoek komunikabide tradizionaletan duten kontrol
estuaren aurrean, pluraltasunaren, dibertsifikazioaren eta informazioa eta
komunikazioa interes orokorretara hurbiltzeko itxaropena zen Internet. Eta
interes orokorrak, azken batean, sozialdemokraziak defendatzen dituen
soldatapeko langileen interes berdintsuak dira.
4. Sare sozial, bilatzaile eta nabigatzaileen
zentsurak dakarren atzerapauso berri hori ezin dezake onartu sozialdemokraziak.
Lehenbailehen, informazioaren eta komunikazioaren bilakaera arriskutsu hori
goitik behera zuzenduko duten arau-proposamenak egin behar dira.
5. Informazioaren eta komunikazioaren esparru
oso garrantzitsu bat bereganatu dute sare sozial handiek, gero eta gehiago. Hau
ezin da inbertitzaile pribatu handien esku utzi. Ikusten ari garen bezala,
inbertitzaile horiek ez badira gai etengabeko zentsura ideologiko eta politikoari
aurre egiteko, sare horiek esku hartu, zatitu edo nazionalizatu egin behar
dira, behar den neurrian behintzat.
6. Komunikabide handietan bezala, inbertitzaile
pribatuek sare horietan parte hartzea debekatzea ere neurri guztiz logikoa izan
liteke demokraziaren eta aniztasunaren defentsan. Argudia daiteke gobernuek ere
zentsura-tentazioak edo sare horiek manipulatzeko tentazioak izango dituztela,
baina, nolanahi ere, orain gertatzen ari denaren aurrean, gaitz erdi.
7. Edonola ere, sare sozial horiei eta
komunikabide tradizional handiei buruzko benetako gizarte eztabaida bat izango
litzateke egokiena. Gogoeta horrek, ziur asko, honako hauetara eramango
gintuzke:
A. Enpresek edo inbertitzaileek hedabide
horietan parte hartzea debekatzea edo erabat murriztea.
B. Sare horien langileek eta erabiltzaileek
titulartasunean parte har dezaten bultzatzea.
C. Titulartasun publikoa gaitz erdi moduan
legitimatzea
D. Titulartasun publikoaren dibertsifikazioa
arautzea, tokiko, eskualdeko edo estatuko hainbat erakunde publikok titulartasun
horietan parte hartuz.
8. Interneteko komunikazio askearen pixkanakako
desitxuratze horren aurrean, inolako korronte ideologikorik ezin daiteke isilean
geratu. Ustez demokratak direnak baina korporazioen interes oligarkikoen mende leialki
jartzen direnen legitimitatea hondoratzen dute horrelako isiluneek. Baina are
gutxiago onar dezake jarrera hori sozialdemokraziak; izan ere, ez luke sozialdemokrazia
izaten jarraituko ez badu herritarren arteko informazio-fluxu askea babesten
enpresa-eliteen zentsura sistematiko eta gero eta oldarkorragoaren aurrean.