Sozialdemokraziaren Etorkizuna EZKERRA, ESKUINA ETA TERMINOLOGIA

Sozialdemokraziaren Etorkizuna

EZKERRA, ESKUINA ETA TERMINOLOGIA

1.      Azken hamarkadetako eraldaketa politiko azkarrak behin eta berriz pentsarazten die analista politikoei gaur egun "ezkerrak" eta "eskuinak" zentzurik duten ala ez. Baieztapen horren alde edo kontra agertzea bera arriskutsua da, eta gaizki interpreta daiteke erraz.
2.      Maiz gertatzen den bezala, eztabaida terminologikoa da hein handi batean. Edo, nahiago bada, funtsezko gaiak eta gai terminologiko hutsak bereiztea eskatzen duen eztabaida baten aurrean.
3.      Sozialdemokraziaren etorkizunerako funtsezko gaia da; izan ere, terminologia- zein funts-arrazoietan oinarrituta, sozialdemokraziaren esparru kontzeptuala eta estrategikoa baldintzatzen du, hein handi batean, eztabaida horrek.
4.      Printzipioz, "ezkerra" kontzeptua gizarte-aldaketaren aukera eta komenigarritasunean sinesten duen segmentu politiko gisa uler genezake, eta "eskuina", berriz, aldaketa horien aurkakoa litzateke, funtsean, indarrean dagoen estatus sozioekonomikoarekin bat etorriz.
5.      Abiapuntu horrekin, sozialdemokrazia, jaio zenetik, nolabaiteko erosotasunez kokatu zen "ezker" edo "zentro-ezker" kontzeptuaren barruan, nahiz eta kontzeptu hori ez izan mugimendu horren oinarrizko abiapuntua. Sozialdemokraziaren helburua soldatapekoen interesak defendatzea zen, horretarako beharrezkoak ziren aldaketa sozial, ekonomiko eta politikoak bultzatuz. Aldaketa-dinamika horien bultzatzaile gisa, modu naturalean kokatzen ziren sozialdemokratak "ezkerraren" eremuan.
6.      Argi dago aldaketa sozioekonomikoaren kontzeptu horiek edo, alderantziz, aldaketarekiko erresistentziarenak ere erraz identifika daitezkeela gaur egun ere.
7.      Hala ere, eskuina eta ezkerra terminoak kontzeptualki edo teorikoki uler daitezke, jakina. Baina baita ere gizartean – eta, batez ere, komunikabideetan – "eskuina" eta "ezkerra" terminoak ulertzeko ohituren errealitatearen arabera.
8.      Arazoa da bi termino horien interpretazio mediatikoak – eta, beraz, interpretazio nagusiak – gizartea eta hautesleak ezkerreko eta eskuineko bi kolektibo handiren artean zatitzea dakarrela. Banaketa magiko horrek, "kasualitatez", talde politikoak eta boto-emaileak espektro politikoaren alde bakoitza sistematikoki ehuneko 50ean zatitzera jotzen du.
9.      Eta hemen aurkitzen dugu eskuineko eta ezkerreko terminoen "ohiko" interpretazioak planteatzen duen sakoneko lehen arazoa. Egiaz, testuinguru sozial/mediatiko honetan, bere burua "ezkerra" edo "eskuina" gisa izendatzen duen edozein mugimendu politiko, gizartearen % 50i eta boto-emaileen % 50i uko egiten ari da.
10. Uko egite horrek zentzua izan zezakeen soldatapeko langileak herritarren zati bat baino ez zirenean, baina ez, gero eta soldatapekotze handiagoko prozesuaren ondorioz, biztanleria aktiboaren % 85/% 90 direnean, gaur egun industria-lurraldeetan gertatzen den bezala.
11. Funtsean, ezker eta eskuin kontzeptuen interpretazio/erabilera hori tresna korporatibo/mediatiko bat besterik ez da soldatapekoak etengabe zatituta edukitzeko. Eta, beraz, tranpa hilgarria sozialdemokraziarentzat.
12. Sozialdemokrazia ezin da erratu herritarren %50 "arerio" gisa onartzean, ustez eskuinekoa edo zentro eskuinekoa izateagatik. Horrek esan nahiko luke gaur egun biztanleriaren %90a den gizarte-segmentu baten interesak ordezkatzeko eta defendatzeko bere helburuak ia ezinezkoa bihurtzea.
13. Ondo begiratuz gero, eskuineko eta ezkerreko kontzeptu/estereotipo korporatibo/mediatikoak barregarriak dira. Beren burua ezkerrekotzat jotzen duen pertsona edo talde oro "ezkerrekotzat" hartzera eramaten dute. Eta horrek kontzeptu horiek posizionamendu emozional huts bihurtzen ditu, funtsean eliteek bilatzen duten %50eko banaketa sozial hori finkatzean zentratuta.
14. Azken batean, argi dago ezkerra, eskuina eta zentroa kontzeptuak existitzen direla eta zentzua dutela. Baina sozialdemokrazia ez da kontzeptu horien bertsio mediatiko/korporatibo barregarrian murgiltzeko tranpan erori behar.