Europako Garapen Ereduaren Etorkizuna ZORRAREN ERAGINA

Europako Garapen Ereduaren Etorkizuna

ZORRAREN ERAGINA


1.     Zorraren inpaktuak hausnarketa merezi du, hain zuzen ere, ohiko analisi ekonomikoan jasaten duen ahanztura harrigarriagatik.
2.     "Zorra" bezala ezagutzen duguna fenomeno konplexua da, garapen ekonomikoarekin dituen harremanak askotarikoak dira, baina hiru eremutan bana daitezke:
A. Zorraren igoerek garapen ekonomikoan duten eragina
B. Zorraren zerbitzuaren inpaktua (printzipalaren itzulketa edo amortizazioa eta interesen ordainketa).
C. Bi prozesuen alderdi "kualitatiboak" eta, funtsean, zorpetzearen helburuen arteko bereizketa.
3.     Fenomeno horietako edozeinek eragin zuzena eta handia du garapen ekonomikoan.
4.     Zorraren gehikuntzak, berez, eragin zuzena du eskari agregatuan, hartzaileen gastu-, kontsumo- edo inbertsio-ahalmena handitzen den neurrian. Gastu, kontsumo edo inbertsio handiagoak eskari agregatu handiagoa dakarte, eta, beraz, BPGren igoera.
Honek zehaztasun batzuk behar ditu.
5.     Alde batetik, baliabideen hartzaileek gastu-ahalmena handitzen badute, horiek ematen dituztenek gutxitu egiten dute. Pentsa liteke, kanpo-zorraren kasuan izan ezik, eskariaren gaineko eragina neutroa izango litzatekeela. Hala ere, hori ez da horrela gertatzen; izan ere, hartzekodunak, ia guztiak, banku zentralak edo banku komertzialak dira, eta – logikoki – ez dituzte ondasun edo zerbitzu gutxiago erosten ematen dituzten kredituen edo maileguen ondorioz. Pertsona fisikoak diren mailegu-emaile gehienak ere, zor publikoa edo pribatua eskuratzea, normalean, aurrezteko beste aukera bat da, ez kontsumoaren alternatiba.
6.     Bestalde, ekonomia itxia suposatzen ari gara. Errealitatean, zorraren gehikuntzen zati bat beste herrialde batzuetako ondasunak eta zerbitzuak erosteko erabiltzen da. Eskaria handitu egin da, baina ez barne-eskaria.
7.     Baina, jakina, eskaria handitzea ez da zorpetzearen berezko helburua, baizik eta gastatzeko edo kontsumitzeko gaitasuna aurreratzea Zor hori izan ezean, urteak itxaron beharko genituzke horretarako edo inoiz ez genuke aukerarik izango.
8.     Inbertsio produktiboa, azpiegituretan egindako gastua, ohiko etxebizitzaren jabetza eskuratzea eta abar errazten ditu kredituak, bestela oso mugatuak izango liratekeelako horretarako aukerak.
9.     Horrela, epe luzerako garapen sozial eta ekonomikoa sustatzen du kredituak, eta, aldi berean, epe laburrean, hazkundea sustatzen du, eskaria handituz.
10. Jakina, zorra itzultzean edo zorpetze-maila osoa oro har murriztean, hasieran adierazitakoaren aurkako efektua gertatzen da: gehitutako eskaria murriztean hazkundea murrizten da. Hori gertatzen da pertsonek, enpresek eta gobernuek ezin dituztelako beren diru-sarrera guztiak ondasunak edo zerbitzuak erostera bideratu. Horien zati bat zorraren amortizaziora eta interesetara bideratu behar da.
11. Horrela, zorraren gehikuntzek garapen ekonomikoa bultzatzen dutela esan dezakegu, eta zorraren murrizketek, berriz, hura uzkurtzen dutela. Prozesu osoaren balorazio positiboa edo negatiboa, logikoa denez, inpaktu positiboa negatiboa baino handiagoa izatean datza. Eta hori gertatzen da zorraren hazkundeak garapenean duen inpaktuak zorpetzen garenean hitzematen dugun zorraren zerbitzuaren kostua gainditzen duenean edo, gutxienez, berdintzen duenean. Zorpetzen diren enpresek pentsatzen dute zor horrek amortizazio-kostua eta interesak baino askoz ere handiagoak diren baliabideak sortzeko aukera emango diela.
12.  Eta horixe da, hain zuzen ere, kontrapartida: interesak ordaintzen direnean eta maileguak amortizatzen direnean, murriztu egiten da ondasunak eta zerbitzuak eskuratzeko gaitasuna, eta, logikoa denez, arrazoi beragatik, ekonomiaren zorpetzearen saldo osoa murrizten denean, eskari agregatua eta BPGa jaisten dira. Gakoa da zorraren zerbitzuak sortutako BPGren beherakada horrek txikiagoa izan beharko lukeela zorpetzeak ahalbidetu duen inbertsioen edo gastuen BPGren gaineko eragin positiboa baino.
13. Eta hemen aurkitzen dugu, funtsean, zorpetzeko modu desberdinen alderdi bereizgarrien garrantzia. Kontua ez da soilik zenbat zorpetzen garen, baizik eta zertarako zorpetu garen eta zorpetzeak zorraren kostua baino aberastasun handiagoa sortzen duen.